อบเชย…หรือ อบเชยเทศ
ชื่อวิทยาศาสตร์ ของ อบเชย คือ Cinnamon spp.

สำหรับผู้ป่วยที่เป็นโรคเบาหวาน

อบเชยมีสรรพคุณช่วยทำให้ร่างกายมีความสามารถในการใช้อินซูลินเพื่อการสันดาป กลูโคสได้ดีขึ้น อบเชยสามารถลดการดื้ออินซูลินทำให้เซลล์ต่าง ช่วยย่อยสลายไขมัน ควบคุมระดับไขมันในเลือด และคอเลสเตอรอลชนิดเลว (LDL) ให้มีระดับต่ำลง ผู้ป่วยโรคเบาหวานเมื่อรับประทานอบเชยเป็นประจำ จึงสามารถนำน้ำตาลในเลือดไปใช้เป็นพลังงานให้หมดไปไม่ค้างอยู่ในเลือด

สมุนไพรอบเชยจึงเหมาะสมกับโรคเบาหวานชนิดที่ 2 สำหรับผู้เป็นโรคเบาหวาน ให้ใช้อบเชยวันละ 1 ช้อนชา หรือประมาณ 1,200 มิลลิกรัม โดยให้แบ่งการรับประทานออกเป็น 4 มื้อ ซึ่งจะได้ผงอบเชยในปริมาณ 300 มิลลิกรัม หรือมีขนาดเท่ากับแคปซูลเบอร์ 1 แต่สำหรับผู้ไม่เป็นเบาหวานสามารถกินได้วันละ 500-600 มิลลิกรัม หรือประมาณวันละ 2 แคปซูล (เปลือกของกิ่ง)

อบเชย เป็นสมุนไพรที่ให้กลิ่นหอม มีการใช้สารสกัดจากเปลือกอบเชยเพื่อให้กลิ่นหอมในราชสำนักของราชินีแฮ ทเชพซุท(Hatshepsut) แห่งอียิปต์เมื่อ ๓,๕๐๐ ปีมาแล้ว นอกจากนี้อบเชยยังเป็นสมุนไพรหลักในยาธาตุ ยาหอม ยานัตถุ์ ทั้งหลาย และยังเป็นเครื่องเทศปรุงอาหารที่ขาดมิได้ในพะโล้ ซึ่งใช้ช่วยย่อยอาหารมันๆ เช่น หมูสามชั้นที่เรานิยมนำมาทำพะโล้หมูสามชันกับไข่นั้นเอง

อบเชย เป็นเครื่องเทศที่มีมากในที่ที่มีอากาศชื้น อบเชยเป็นพืชพื้นเมืองของลังกาและภาคใต้ของอินเดีย ซึ่งเราจะเรียกว่าอบเชยลังกา หรือเรียกติดปากได้อีกอย่างหนึ่งว่า "อบเชยเทศ" ต้นอบเชยเทศนั้นจะมีลักษณะเปลือกบางกว่าอบเชยชนิดอื่นๆ มีชื่อเรียกทางการว่า Cinnamomum verum J.S.Presl ซึ่งครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ประเทศอังกฤษกับฮอลแลนด์เคยทำสงครามกัน เพื่อแย่งกันทำการผูกขาดการค้าอบเชยในลังกามาแล้วในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ ๑๙

ผลสุดท้ายอังกฤษสามารถแย่งการผูกขาดการค้ามาจากฮอลแลนด์ได้ สำเร็จแล้วก็เอามาผูกขาดเสียเอง พอเสร็จสงคราม ตั้งแต่ช่วงปี ค.ศ. ๑๘๕๐ เป็นต้นมาอังกฤษทำการปลูกอบเชยในลังกาถึง ๔๐๐๐๐ เอเคอร์ ทำให้ปัจจุบันศรีลังกาเป็นผู้ส่งออกอบเชยรายใหญ่ของโลก

นอกจากอบเชย ลังกาที่กล่าวมาแล้ว ยังมี "อบเชยจีน" ซึ่งลักษณะเปลือกจะหนากว่าอบเชยลังกาเล็กน้อย มีชื่อเรียกต้นนี้ว่า Cinnamonum aromaticum Nees และยัง "อบเชยญวน" ซึ่งมีลักษณะเปลือกหนากว่า ของลังกาและของจีน และยังมีกลิ่นหอมจัดกว่าชนิดอื่นๆ ด้วย ซึ่งมีชื่อเรียกทางการว่า Cinnamomum loureirii Nees สำหรับชาวไทยของเราก็มีเหมือนกัน เรียกว่า "อบเชยไทย" ซึ่งมีลักษณะเปลือกหนาที่สุด เรียกชื่อเป็นทางการว่า Cinnamomum subavenium Miq.

มาดูลักษณะต้นอบเชยสักหน่อย เพราะคนโดยมากรู้จักหรือเห็นกันเฉพาะเปลือกต้นอบเชยไม่ว่าจะนำมาปรุงยาหรือ ที่กำลังอินเทรน์สำหรับผู้นิยมดื่มกาแฟสดทั้งหลาย ก็จะมีสูตรกาแฟกับอบเชยให้ดื่มกัน อบเชยเป็นไม้ยืนต้น สูงประมาณ ๑๕ - ๒๐ เมตร เรือนยอดเป็นพุ่มกลมรูปเจดีย์ต่ำทึบ เปลือกเรียบสีเทาปนน้ำตาล ใบเป็นใบเดี่ยว ปกติเป็นพืชในป่าดิบทั่วไป แต่ถ้าคนต้องการนำมาปลูก ก็สามารถขึ้นในดินทั่วไป แต่ชอบดินร่วน ต้องการน้ำและความชื้นปานกลาง

อบเชยไม่เชยอย่างที่คิด…พิชิตโรคอ้วนได้….

คนไทยทุกคนรู้จัก “แกงพะโล้” และยังรู้ด้วยว่า “พะโล้” เป็นศัพท์สะแลงสำหรับล้อเลียนคนอ้วน ดังนั้น ถ้าใครถูกล้อว่า “หุ่นพะโล้” หรืออ้วนเป็น “หมูพะโล้” จึงโกรธมาก แต่ก็แปลกที่คนอ้วนมักชอบกินแกงพะโล้ ทั้งที่เป็นอาหารแสลงสำหรับคนอ้วน เพราะอุดมด้วย เนื้อหมูเป็นก้อนๆ กับไข่ต้มเป็นลูกๆ

แต่แกงพะโล้ มิได้น่ากลัวสำหรับคนอ้วนอย่างที่คิด เพราะพ่อครัวหัวป่าก์ ที่คิดสูตรแกงพะโล้ขึ้นมา ท่านมีเคล็ดวิชาแก้ภาวะไขมันล้นเกินไว้แล้ว คนส่วนใหญ่มักจะไม่รู้เลยว่า น้ำแกงพะโล้ที่ แสนอร่อยลิ้น ดับกลิ่นคาวเนื้อหมูนั้นที่แท้ก็คือ น้ำเปลือกอบเชย ซึ่งเป็นสมุนไพรเครื่องเทศตัวสำคัญที่ช่วยยับยั้งมิให้ไขมันเข้ าไปสะสมในร่างกายนักบริโภคมากเกินไป

ถ้าหากไม่มีอบเชยแล้วรับรองว่าคนที่ชอบกินหมูพะโล้จะอ้วนจนยั้ง ไม่หยุดฉุดไม่อยู่เลยทีเดียวแหละ

อบเชย สมุนไพรมหัศจรรย์ลดความอ้วนชนิดนี้ โด่งดังมาจากงานวิจัยของอเมริกาที่บ่งชี้ว่า โรคเบาหวานเกิดจากสารอินซูลิน (insulin) ทำงานไม่ได้ผลในภาวะอ้วน พูดง่ายๆ ว่าความอ้วนจะยับยั้งไม่ให้อินซูลินทำงานแปรน้ำตาลเป็นพลังงาน ทำให้มีน้ำตาลเหลืออยู่ในกระแสเลือดมาก จนกลายเป็นโรคเบาหวานเรื้อรังในที่สุด

งานวิจัยชิ้นนี้ พบว่า โรคอ้วนมิได้เกิดขึ้นโดดๆ แต่มีพันธมิตรร่วมด้วย คือ

- ภาวะน้ำตาลในเลือดสูง
- ภาวะไขมันในเลือดสูงและความดันโลหิตสูง
- โรคหัวใจและหลอดเลือดหัวใจ

กลุ่ม พันธมิตรที่มีโรคอ้วนเป็นแกนนำนี้ มีชื่อเรียกแบบหนังบู๊แอคชั่นว่า “ซินโดรม เอ๊กซ์ (Syndrome X)” ทางโครงการศึกษาคอเลสเตอรอลแห่งชาติ สหรัฐอเมริกา (National Cholesterol Education Program) กำหนดสเป็คของโรคซินโดรม เอ๊กซ์ ไว้ 4 ประการ ดังนี้

1. รอบเอวมากกว่า 102 ซม. (40 นิ้ว) สำหรับผู้ชาย หรือมากกว่า 88 ซม. (35 นิ้ว) สำหรับผู้หญิง
2. ค่าความเข้มข้นของไตรกลีเซอรอล (Triglycerol) ในเลือด (หลังอดอาหาร) มากกว่า 150 มิลลิกรัม (มก.) / เดซิลิตร (ดล)
3. ค่าคอเลสเตอรอลตัวดี (High Density Lipoprotien หรือ HDL-Cholesterol หลังอดอาหารเหลือน้อยกว่า 40 มก./ดล. สำหรับผู้ชาย หรือน้อยกว่า 50 มก./ดล. สำหรับผู้หญิง
4. ค่าน้ำตาลในเลือด (Fasting blood glucose) มากกว่า 110 มก./ดล. หรือความดันบนเกิน 130 มม.ปรอท ความดันล่างเกิน 85 มม.ปรอท

ถ้าผู้ใดมีค่าต่างๆ ตรงเสป็คดังกล่าว อย่างน้อย 3 ข้อ ก็ถือว่าจัดเป็นโรค ซินโดรม เอ๊กซ์ หรือ ซิน-เอ๊กซ์

ที่น่าตื่นเต้นคือ การแก้โรคซิน-เอ็กซ์นั้น คำตอบอยู่ที่ “เปลือกอบเชย”
ลอง มาดูซิว่า เปลือกอบเชยมีกลไกลดความอ้วนได้อย่างไร ในสายพันธุ์อบเชยทั้งหมด 250 ชนิดนั้น ตัวที่ใช้ในบ้านเรามากก็มี 2-3 ชนิด คือ อบเชยชวา อบเชยเทศ และอบเชยจีน ที่มีลักษณะเป็นเปลือกไม้สีน้ำตาล ม้วน เป็นหลอดเหมือนทองม้วน ซึ่งใช้เป็นเครื่องเทศสำหรับปรุงพะโล้ หรือขาหมู นั่นแหละ มีสารสำคัญที่มีชื่อว่า ไฮดรอกซี่ชาลโคน (Hydroxychalcone) ซึ่งมีคุณสมบัติเป็นสารต้านอนุมูลอิสระ (Antioxidants) ช่วยให้ระดับอินซูลินในเลือดและระดับคอเลสเตอรอลตัวดีสูงขึ้นอย ่างมาก ซึ่งตรงนี้บ่งบอกว่า อบเชยช่วยควบคุมระดับกลูโคสในเลือดให้เป็นปกติ รับประกันว่าชีวิตนี้ไม่มีวันเป็นเบาหวานแน่นอนถ้าใช้อบเชย

ที่สำคัญ กว่านั้นคือสารไฮดรอกซี่ชาลโคนช่วยลดการดูดซึมของคาร์โ บไฮเดรตและไขมันในลำไส้เล็ก ถ้าพูดแบบภาษาชาวบ้านก็คืออบเชยทำหน้าที่เป็น รปภ. สกัดกั้นมิให้น้องแป้งกับคุณไขมันเข้ามาในเรือนร่างกายของเรานั ่นเอง

วิธีกินอบเชยให้ได้ผลคือ

ต้อง ใช้ผงอบเชยขนาด 20 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักตัว 1 กิโลกรัม ดังนั้น ถ้าน้ำหนักตัว 50 กก. ก็ต้องใช้ผงอบเชย 1 กรัม เป็นอย่างน้อย หรือประมาณวันละ 4 แคปซูล (แคปซูลละ 250 มก.) ถ้าหนัก 80 กก. ก็ใช้อบเชย ก็ประมาณ 6-8 แคปซูล โดยแบ่งกินครั้งละ 2 แคปซูล 4 เวลาหลังอาหารและก่อนนอน

อย่าง ไรก็ตาม อบเชยจัดอยู่ในกลุ่มสมุนไพรปลอดภัยที่สุด คือไม่มีโทษเลยตามมาตรฐาน ของ GRAS (Generally Recognized As Safe) หรือวัตถุที่มีความปลอดภัย โดยสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา (Food and Drug Administration) ของสหรัฐอเมริกา รับประกัน

อบเชยจึงเป็นสมุนไพรไม่เชยเหมือนชื่อ แต่ทันสมัยเหมาะสำหรับคนรุ่นใหม่ที่ต้องการลดความอ้วน

อบเชย...กับ...โรคเบาหวาน

ถ้า จะพูดถึงอบเชย ก็คงจะคุ้นหูอยู่บ้างนะค่ะ โดยมากแล้วจะใส่ในน้ำพะโล้ เครื่องแกง มัสมั่น ผงกะหรี่ ข้าวหมกไก่ และใช้แต่งกลิ่น อาหารคาว หวาน อีกหลายประเภท ทางด้านเภสัชกรรม ยังนำอบเชยมาใช้ในการกลั่นยา เช่น ยาเตรียมที่จะใช้สำหรับช่องปาก ยาแก้ท้องเสีย ยาแก้คลื่นไส้อาเจียน เนื่องจากมีฤทธิ์ฆ่าเชื้อโรค และขับลม แก้จุกเสียด แน่นท้องได้ด้วย หรือใช้ในการปรุงเป็นยาหอม ยานัตถุ์ ช่วยทำให้สดชื่น แก้อ่อนเพลีย

ชื่อ วิทยาศาสตร์ ของ อบเชย คือ Cinnamon spp. เว็บไซต์ด้านวิทยาศาสตร์และการแพทย์ Newscientist.com ได้รายงานถึงข่าวใหม่ของประโยชน์ในการรับประทานอบเชยว่า

ริชาร์ด แอนเดอร์สัน จากศูนย์วิจัยด้านสารอาหารเพื่อมวลมนุษย์ ของกระทรวงเกษตรกรรม แห่งสหรัฐอเมริกา ที่เมืองเบลท์สวิลล์ รัฐแมรี่แลนด์ ได้ทำการวิจัยพบว่า ผงอบเชยมีสารประกอบ โพลีฟีนอลชนิดละลายน้ำได้เรียกว่า M H C P เมื่อทดสอบในกานหลอดทดลองพบว่า M H C P นี้ทำหน้าที่เลียนแบบฮอร์โมน อินซูลิน และช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของอินซูลินมากขึ้น หลังจากนั้นได้ทำการทดสอบในอาสาสมัครชาวปากีสถานที่เป็นเบาหวาน โดยให้รับประทานผงอบเชย แคปซูล ขนาด 1 , 3 ,6 กรัมต่อวัน หลังอาหาร พบว่าไม่กี่สัปดาห์ต่อมาระดับน้ำตาลในเลือดเฉลี่ยต่ำกว่าคนในกลุ่มควบคุมที่ ไม่ได้กินอบเชยประมาณ 20% และหากหยุดรับประทานพบว่า ระดับน้ำตาลในเลือดกลับสูงขึ้นเหมือนเดิม

นอกจากนี้แล้วยังให้ประโยชน์ในการควบคุมไขมันในเลือดและคอเลสเตอรอลชนิด LDL ได้ด้วย

ขนาดแนะนำ
ให้รับประทานคือ เพียงวันละ ¼ - ½ ช้อนชาผสมในอาหารหรือนำมาผสมกับชา กาแฟ ก็ได้นะค่ะ
ดัง นั้นอบเชยอาจเป็นอีกทางเลือกเสริม แต่ไม่ใช่ยารักษานะคะดังนั้นจึงควรหมั่นเช็คระดับน้ำตาลในเลือด รับประทานยาควบคู่กับการควบคุมอาหารและการออกกำลังกายด้วยนะคะ

อ้างอิง http:/www.newscientist.com /article.ns?id=dn4413

เรียบเรียงโดย : เภสัชกร สายขวัญ ลิ้มสุขนิรันดร์

ติดต่อ AKE Service ได้ทางไลน์ ไอดี : ake007online
Email : 007mailcenter@gmail.com